سفارش تبلیغ
صبا ویژن

مقاله اثر تیمارهای قبل از کاشت بر سبز شدن گونههای سبد Stipagrost

 

برای دریافت پروژه اینجا کلیک کنید

مقاله اثر تیمارهای قبل از کاشت بر سبز شدن گونه‌های سبد Stipagrostis در شرایط خشکسالی در pdf دارای 5 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله اثر تیمارهای قبل از کاشت بر سبز شدن گونه‌های سبد Stipagrostis در شرایط خشکسالی در pdf کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله اثر تیمارهای قبل از کاشت بر سبز شدن گونه‌های سبد Stipagrostis در شرایط خشکسالی در pdf ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد


بخشی از متن مقاله اثر تیمارهای قبل از کاشت بر سبز شدن گونه‌های سبد Stipagrostis در شرایط خشکسالی در pdf :

سال انتشار: 1388

محل انتشار: دومین همایش ملی اثرات خشکسالی و راهکارهای مدیریت آن

تعداد صفحات: 5

نویسنده(ها):

زرین‌تاج بردبار – کارشناس ارشد عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی اصفهان
مسعود اسماعیلی شریف – عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی اصفهان
مرتضی خداقلی – عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی اصفهان
مهین جانی قربان – کارشناس ارشد هیئت علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی اصفهان

چکیده:

جنس سبد. Stipagrostis Nees از خانواده گندمیان (Gramineae) شامل گراسهای مرتعی و خوشخوراک هستند که به عنوان گیاهی سازگار، در نقاط استپی بیابانها و شنزارها، اجتماعات گیاهی یکدست و وسیعی را به وجود می آورد. ایجاد چراگاهها در شرایط خشکسالی و محدودیت آب، نیازمند استفاده از گونه‌های مقاوم به خشکی و شوری است. گونه‌های نسی (S.plumos) و سبد پابلند (S.pennata) و سبد کاشانی (S.karelinii) از جمله گراسهای پیشنهادی در این زمینه هستند. وجود خواب بذر و بذرهای پوک و آسیب دیده در این گونه‌ها باعث کاهش قوه نامیه بذور و به وجود آمدن مشکلات در کاشت و بهره برداری از آنها شده است. در این مطالعه ضمن معرفی این جنس و بیان خصوصیات اکوژیک و فنولوژیک آن روشهای مختلفی برای بهبود و تسریع در جوانهزنی به کار گرفته شده است. درجه حرارت های مختلف توام با خیساندن، شستشو در آب جاری، خراش دهی یا اسید سولفوریک و سرمادهی در طول مدت کوتاهی اثرات مطلوبی بر روند جوانه زنی داشتند. بیشترین درصد جوانه زنی توسط تیمارهای خیساندن به مدت 3-2 روز در گونه نسی و دو گونه دیگر 4 روز شستشو در آب جاری و کاشت در دمای متناوب 30/20 درجه سانتی گراد بود. این تیمارها علاوه بر یکنواختی در ظهور جوانه‌ها، موجب افزایش درصد جوانه زنی تا میزان 95 درصد شدند.

 

برای دریافت پروژه اینجا کلیک کنید
» نظر